(239) Een schildersbedrijf – 5 (slot)

In het jaar 2000 zijn de herinneringen van Jo, Corrie en Jacob van Wijngaarden aan hun jeugd en de Visschersbuurt, waar zij werden geboren en zijn opgegroeid, opgetekend door Suze Mechelse (dochter van Jo) en in 2014 vastgelegd in het boek ‘Wèr blaif de taid in Papendrecht’.

Tot besluit van de serie een gedeelte over Jacob, die vele Papendrechtse huizen heeft geschilderd.

‘In 1979 verhuisde Jacob naar Schelluinen. Hij wilde weg uit Papendrecht omdat de klanten nog steeds een beroep op hem deden en omdat de jeugd, die in de nabij zijn huis gebouwde woonwijk woonde, niet altijd zijn tuin en rust respecteerde.

In Schelluinen had hij het goed naar zijn zin. Altijd bezig was met huishoudelijke taken, de groente- en bloementuin en onderhoud van het huis. ’s Morgens het Algemeen Dagblad, ’s avonds televisie en ‘prutswerkjes’. Minstens 100 lijsten werden verstek gezaagd om alles wat werd aangeleverd in te lijsten. Lege weckpotten vulde hij met kleurrijke droogbloemen. Hij pakte het tekenen en schilderen weer op, nu in de stijl van Anton Pieck, zoals van de rotsplant Steenbreek, die als bijnaam ‘schildersverdriet’ heeft; het is monnikenwerk om al die kleine blaadjes en kleurtjes vast te leggen. Met zijn twee rechterhanden kon hij ieder klusje klaren. Zo gaf hij een versleten, beschilderd schoorsteenkleed steun door er met stijfsel een laken achter te plakken. Hij deelde het recept uit van Bakkersverdriet, een cake waarin je oud brood kon verwerken. Het woord ‘verveling’ kwam in zijn woordenboek niet voor. 

Vanaf 1999 ging zijn gezondheid achteruit. Hij werd vergeetachtig, al wist hij dat aardig te verbloemen. Als iemand vroeg: ‘Weet u wie ik ben?’ antwoordde hij gevat: ‘…weet je dat zelf dan niet?’ Op de vraag ‘Leggen de kippen nog?’ gaf hij als antwoord: ‘als je de poten vastbindt, wel!’

Maar Jacob ontkwam niet aan het verlaten van zijn huis in 2001. Hij zou terugkomen naar Papendrecht, in De Stolpe, dichtbij zijn zus Corrie, maar het werd Verpleeghuis ’t Nieuwe Gasthuis in Gorinchem.

Z’n kamertje daar voelde voor hem vertrouwd met het uitzicht op de rivier want “daar heb ik m’n hele leven op uitgekeken”. Aan de muur hing een door hemzelf getekend portret van Koningin Emma. Hij heeft er maar vijf weken gewoond en overleed er op 22 april 2001, pas 75 jaar oud’. (slot).

Met dank aan Suze Mechelse voor de mooie foto’s en verhalen over haar bekende Papendrechtse familie. Tip voor iedereen om Suze’s voorbeeld te volgen en jeugdherinneringen van oude(re) familieleden op te schrijven en foto’s te voorzien van namen en data. Naarmate de tijd verstrijkt worden die steeds waardevoller.

Foto: Suze van Wijngaarden-Hello en haar kleindochter Suze op d’n Tienegt, het gedeelte dat achter de Visschersbuurt liep. De kleine Suze schreef meer dan een halve eeuw later een herinneringenboek over haar Papendrechtse familie.