(236) Een schildersbedrijf – 2

In het jaar 2000 zijn de herinneringen van Jo, Corrie en Jacob van Wijngaarden aan hun jeugd en de Visschersbuurt, waar zij werden geboren en zijn opgegroeid, opgetekend door Suze Mechelse (dochter van Jo) en in 2014 vastgelegd in het boek ‘Wèr blaif de taid in Papendrecht’.

Die herinneringen gaan onder andere over het schildersbedrijf, dat in 1927 werd opgericht door Suze’s opa Adriaan van Wijngaarden (1895-1976), getrouwd met Suzanne Adriana (Suze) Hello (1900 – 1967).  

‘Dagelijkse kruidenierswaren werden gekocht bij ‘Vrouw Kwaak’, gevestigd in een dijkhuis aan de Visschersbuurt 74. De mannen waren overdag vaak van huis, kinderen naar school en dan kon je even “om een boodschap” naar vrouw Kwaak. Op het bankje voor de winkel zaten de vrouwen vaak te kletsen, nieuwtjes werden uitgewisseld.

Het was niet vanzelfsprekend om je boodschappen te doen bij het dichtstbijzijnde winkeltje. De hervormden kochten bij voorkeur bij andere hervormden, familie kocht natuurlijk bij familie. Je gunde elkaar de klandizie. Zo ging Adriaan vaak voor een boodschap naar broer Jan en schoonzus Anna van Wijngaarden-Finson op ’t Zand;  daar stond tegenover dat voor schilder- of behangklussen Adriaan werd ingehuurd.

Er was een vaste schoenmaker waar het gezin regelmatig kwam. Toen Adriaan door de schoenmaker werd gevraagd ook in te schrijven (een offerte uit te brengen) voor een grote schilderklus, koos die uiteindelijk voor een andere schilder ‘omdat die 3 gulden goedkoper was’. Suze was daarover zo verbolgen dat ze nooit meer bij die schoenmaker zijn geweest.

Suze ging graag naar winkels in Dordrecht, maar omdat het voor ‘de zaak’ beter was je benodigdheden in Papendrecht aan te schaffen - dit leverde mogelijk weer klandizie op voor schilder- en behangopdrachten - gebeurde dat eigenlijk maar 2 of 3 maal per jaar.

Eerst lopend naar de veerpont, dan heel Dordt door, terug met de pont en lopend op huis aan. Als de kinderen meegingen zeurden ze dat ze vanaf de pont liever met de bus naar huis terug gingen. Dat kostte toen wel een dubbeltje per persoon.

Zoon Jacob mocht als toekomstig kostwinner na de lagere school nog doorleren. Hij ging 2 jaar naar de Dordrechtse Ambachtsschool, daarnaast werkte hij vanaf zijn schooltijd mee met vader Adriaan. Zo kwam Jacob in 1941 in het bedrijf. In 1950 haalde hij zijn Middenstand diploma Algemene Handelskennis, nodig voor het vestigen van een huisschildersbedrijf. Vader Adriaan betaalde de opleiding, net als de 70 gulden voor het examen in Haarlem’. (wordt vervolgd).

Foto: Schilder Adriaan van Wijngaarden met zijn vrouw Suze van Wijngaarden - Hello in de tuin van Visschersbuurt 40.