(235) Een schildersbedrijf – 1

In het jaar 2000 zijn de herinneringen van Jo, Corrie en Jacob van Wijngaarden aan hun jeugd en de Visscherbuurt, waar zij werden geboren en zijn opgegroeid, opgetekend door Suze Mechelse (dochter van Jo) en in 2014 vastgelegd in het boek ‘Wèr blaif de taid in Papendrecht’.

Die herinneringen gaan onder andere over het schildersbedrijf, dat in 1927 werd opgericht door Suze’s opa Adriaan van Wijngaarden (1895-1976), getrouwd met Suzanne Adriana (Suze) Hello (1900 – 1967).  

‘Hermen Hello, de vader van Suze Hello, had als ‘griendbaas’ altijd hard gewerkt en er was wat vermogen uit de houthandel. Daarvan had hij onder aan de dijk van de Visschersbuurt vier huisjes gekocht, twee huizen van twee onder één kap. Ze boden woonruimte aan vier families, elk had een eigen huisnummer. Zelf bewoonden ze een van de huisjes, de andere drie werden verhuurd. Eén aan zoon Otto met zijn vrouw Maartje, de ander aan Eim van der Griend.

Toen Adriaan van Wijngaarden met Herman’s dochter Suze ging trouwen, kon hij voor ƒ 2,00 per week het 4e  huisje huren. Ze trouwden op 31 mei 1922 en betrokken Visschersbuurt 12. Daarmee werden ze buren van Suzes ouders. Er werden drie kinderen geboren: Cornelia (Corrie) Elisabeth op 18 maart 1923, Jaapje (Jo) op 14 oktober 1924 en Jacob op 13 maart 1926.   

Bij de geboorten was dokter Rolloos aanwezig en moeder Suze bleef daarna, zoals gebruikelijk, acht dagen in het kraambed. De baakster was ‘Annechie’.

Vader Adriaan was schilders knecht. In 1927 begon hij voor zichzelf als schilder en behanger, hij wilde niet zijn hele leven ‘knechie’ blijven.  Moeder Suze was daar niet blij mee, want een onzekere tijd brak aan. In de jaren ‘30 ofwel de crisistijd was het in het begin zeker geen ‘vetpot’. Daarbij kwam het regelmatig voor, dat er pas maanden ná het geleverde werk werd betaald. Ondertussen had Adriaan wel de kosten van materiaal voorgeschoten. Suze vond dat Adriaan daar de klanten op moest aanspreken, maar hoewel hij erg meegaand was, weigerde hij dat. Te trots om om zijn geld te gaan vragen? Jo weet nog dat haar moeder Suze ‘wel eens naar een gulden liep te zoeken om boodschappen te kunnen betalen’. Aan ’t eind van het jaar werden doorgaans alle rekeningen betaald, in die tijd overigens niet ongebruikelijk.

Een keer ging een vermogende klant failliet; een aanzienlijke nota bleef open staan. Suze ergerde zich wekelijks aan de echtgenote van de klant die ’s zondags vooraan in de kerk zat met een sjieke, nieuwe hoed, ‘gekocht van hun centen’. (wordt vervolgd).

Foto: Het gezin van Adriaan en Suze van Wijngaarden Hello voor het pand Visschersbuurt 40, de woning die betrokken werd na het vertrek uit Visschersbuurt 12.  V.l.n.r.: Jacob, Corrie, Adriaan, Suze en Jo.