(225) Oorlogsherinneringen – 7

Dit jaar vieren we 70 jaar bevrijding. We blikken terug op de Tweede Wereldoorlog met herinneringen van Dik van de Merwe, geboren in 1932, Hoofdstraat 26 op ’t Zand.

Die herinneringen van vorige week en vandaag gaan over een gebeurtenis die diepe indruk maakte op de toen 12-jarige Dik. Het bombardement op ’t Zand.

 ‘Twee huizen van de familie van Pelt verwijderd woonde de familie van Os, die zich ook in de kast had verschanst. Toen ze na het bombardement weer uit de kast te voorschijn kwamen bleek in de heersende chaos een compleet theemeubel van de aardbodem te zijn verdwenen. Niemand begreep waar het was gebleven.

Pas later, na het oplichten van een houten luik in de kamer, dat leidde naar de kruipruimte onder de vloer, kwam het theemeubel weer in beeld. Door de luchtdruk was het houten luik omhoog gevlogen, het meubel er in geschoven en het luik weer op zijn plaats gevallen. Ongeloofwaardig? Dat wel, maar het is echt gebeurd.

Bovendien, toen het meubel weer met de nodige moeite uit de kruipruimte was getild, bleek het geheel onbeschadigd te zijn.

Nadat mijn vader was weggerend ben ik meteen daarna ook naar buiten gegaan. Er hing een onvoorstelbare hoeveelheid stof, roet en wat dies meer zij, als een grauwe mist over de buurt.

Enige tijd later werd duidelijk dat de andere bom in de Middenstraat, voor het huis van de Oostenrijkse familie Brückner, was gevallen. (Een familie waar naar mijn weten niemand ooit last van had in de oorlogstijd.)

Mijn vader constateerde met voldoening dat hij twee minuten voor de bominslag op die plaats had gefietst. Het leven is vaak een kwestie van timing.

Gezien de gesneuvelde ruiten, bewezen de verduisteringsluiken toch nog goede diensten.

Resumerend bleken er vier woningen aan de Dijkstraat en vier aan de Middenstraat zwaar beschadigd te zijn. Van de laatste vier moesten er twee worden gesloopt.

Verder zou er nog een “blindganger” (=een niet ontplofte bom) door een schip dat aan de Merwedesingel afgemeerd lag, zijn gegaan’.  (wordt vervolgd).

In het boek ‘Grepen uit de geschiedenis van Papendrecht’, geschreven door de heer J. Migchelbrink, die van 1932 tot 1956 gemeentesecretaris van Papendrecht was, wordt vermeld, dat er veel schade aan straten en riolen was. In totaal een schadepost voor de gemeente van Fl. 17.969,--. Het mag een wonder heten dat er bij dit bombardement slechts licht gewonden vielen.

Bij het bombardement op Noordhoek op 13 september 1944 overleed de zwaargewonde mevrouw Veth-Vastenhout op weg naar het ziekenhuis, haar man Jacob vijf maanden later aan de gevolgen van de verwondingen; hun dochter mevrouw Meuzelaar-Veth verloor drie vingers. 

Foto: Op 7 oktober 1944 vielen er bommen op ’t Zand. Daarbij werden behalve de vier huizen aan de Dijkstraat ook vier huizen aan de Middenstraat zwaar beschadigd. Twee daarvan moesten zelfs worden gesloopt.