(224) Oorlogsherinneringen – 6

Dit jaar vieren we 70 jaar bevrijding. We blikken terug op de Tweede Wereldoorlog met herinneringen van Dik van de Merwe, geboren in 1932, Hoofdstraat 26 op ’t Zand.

Die herinneringen gaan vandaag en volgende week over een gebeurtenis die diepe indruk maakte op de toen 12-jarige Dik.

 ‘Zaterdag, 7 oktober 1944 was een mooie, heldere najaarsdag. Mijn zus in ik waren in onze achtertuin, toen mijn moeder ons riep voor het middageten.

Het was, zoals in vele gezinnen in die tijd, de gewoonte dat als vader thuiskwam van zijn werk er snel eten op tafel kwam.

Op datzelfde moment werd de aandacht van mijn zus en mij getrokken door vier vliegtuigen, die op vrij grote hoogte in een ruitvormige formatie vlogen. Dat was op zich niet zo bijzonder, wat echter wel bijzonder was, was dat de vliegtuigen voor onze ogen heel snel al maar groter werden.

“Naar binnen!” gilde ik tegen mijn zus, want ik voelde intuïtief dat er iets volledig mis zou gaan.

Mijn vader, die juist achter zijn bord krootjes met spek had plaatsgenomen, zag ons met verschrikte gezichten naar binnen komen rennen en lachte ons niets vermoedend uit. We hadden de vaste kast onder de trap, die dienst deed als schuilplaats bij luchtalarm, nog net niet bereikt toen de hel losbarstte.

De lach op mijn vaders gezicht bevroor toen op dat ogenblik, na een zware dreun, de ruiten aan de achterkant van ons huis er uit vlogen. Hij zat nog beteuterd naar de glasscherven in zijn lievelingskost te kijken toen, na een tweede dreun, de ruiten aan de voorkant plus de glazen hanglamp aan diggelen gingen.

In verwarring schuifelde hij naar een hoek van de kamer, waar op dat moment een ruitje uit de tussendeur achter hem aan scherven viel.

Mijn moeder sommeerde hem in de kast te komen, waar wij ijlings in waren gedoken.

Hij kwam inderdaad bij ons in de kast staan, maar toen er een aantal seconden niets meer gebeurde rende hij het huis uit, ons over zijn schouder toeroepend dat hij ging kijken of er slachtoffers waren die geholpen moesten worden.

Samen met politieagent Bekkers, die twee huizen verder woonde, bereikte hij als eerste het getroffen huis van de aan de overkant wonende familie van Pelt. Met de slachtoffers viel het gelukkig mee, want er waren slechts wat lichte verwondingen. De bom was net voor hun voordeur in het trottoir geslagen. De materiële schade was echter aanzienlijk.’ Noot: Met de ‘overkant’ wordt de Dijkstraat bedoeld. De tuinen van de Hooftstraat en de Dijkstraat grensden aan dezelfde brandgang. (wordt vervolgd).

Foto: Op 7 oktober 1944 vielen er bommen op ’t Zand. Daarbij werden o.a. vier huizen aan de Dijkstraat zwaar beschadigd. Deze woningen konden alle  voor bewoning worden hersteld.