(216) Lancastermonument – 4

Op 4 mei werd bij het Lancastermonument een informatiebord onthuld door mevrouw Linda Kennedy-Child, dochter van ‘Popeye’ navigator Edward John Line. De toespraken waren in het Engels speciaal voor de overgekomen nabestaanden. Beloofd is dat de toespraak van ondergetekende in het Nederlands in Ken uw Dorp zou worden geplaatst. (zie ook afl. 213, 214, 215).

'Het gedicht op het wandkleed, dat wij in 2004 kregen van mevrouw Janet Fletcher, gaat over een nieuwsgierig kind dat aan moeder de betekenis van de klaproos vraagt.

‘Waarom verkopen ze vandaag klaprozen in de stad, mammie? Klaprozen, kind, zijn bloemen van liefde voor de mannen die weg marcheerden. Maar waarom kozen ze daarvoor een klaproos, mammie? Waarom geen mooie roos? Omdat, mijn kind, mannen vochten en stierven in de velden waar de klaprozen groeien. Maar waarom zijn de klaprozen zo rood? Rood is de kleur van bloed, mijn kind, het bloed dat onze soldaten vergoten. Waarom is het hart van de klaproos zwart?  Zwart, mijn kind, is het symbool voor verdriet, voor de mannen die nooit terugkwamen. Maar waarom, mammie, huil je zo? Je tranen doen je pijn. Mijn tranen zijn mijn angst voor jou mijn kind, want de wereld vergeet het weer’.

Ik kan niet namens de hele wereld spreken, maar uit naam van Stichting Dorpsbehoud en de werkgroep Lancaster Popeye, lokale autoriteiten, bewoners van het Lancaster Popeye appartementengebouw, tuinmannen van de begraafplaats, die ook de oorlogsgraven verzorgen en inwoners van Papendrecht kan ik – zonder twijfel – zeggen, dat wij in Papendrecht niet zullen vergeten.

Linda, in 1995 hadden wij het genoegen je moeder Marie te ontmoeten. Een bijzondere, dappere, positieve vrouw. Hoe zwaar moet het voor haar zijn geweest om in verwachting te zijn en jou te krijgen zonder de steun van haar man, maar ze bouwde met jou een nieuw leven op. Nadat ze hertrouwde met Ron Child kreeg ze een zoon, voor jou een broer, Peter. We zijn zo blij, dat we vandaag beide kinderen van Marie: Linda en Peter en zijn vrouw Ola, in ons midden hebben.

Toen Marie ons museum bezocht, zei ik tegen haar: ‘Wij kunnen je nooit terug betalen voor de prijs die jij hebt betaald voor onze vrijheid’. En ook jou, Linda, kunnen we nooit terug betalen voor het feit, dat je nooit je biologische vader hebt kunnen ontmoeten. Ook kunnen wij niet ongedaan maken, dat Judith, John en Peter Clarey zonder vader moesten opgroeien, dat de ouders van onze oorlogshelden hun zonen verloren en dat broers en zussen, andere familieleden en vrienden verder moesten zonder hun dierbaren’. (wordt vervolgd).

Foto: In 1995 kreeg Marie Child van toenmalig burgemeester Bandell een mooie speld van de Gemeente Papendrecht. In 2015 droeg dochter Linda die zorgvuldig bewaarde speld van haar in 2005 overleden moeder.