(210) Anne Frank - 1

Op 5 mei vieren we 70 jaar bevrijding. Op 4 mei herdenken we de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog, waaronder Anne Frank.

De Papendrechtse Marie Verheij (1920-2001) wist al jong dat ze in de verpleging wilde. Op aanraden van een tante uit Dordrecht solliciteerde zij in 1937 per brief voor een baan in een vakantietehuis voor de ‘gegoede stand’ in Laren.

De eigenaresse nam Marie ‘ongezien’ aan. Marie vertrok naar Laren met een blauwe mantel aan en een blauwe hoed op, waaraan zij te herkennen zou zijn.

Ze verdiende 2,50 gulden per week met kost en inwoning. In 1937 waren er al veel Joodse gezinnen uit Duitsland naar Nederland verhuisd, omdat in Duitsland de Jodenhaat toen al goed merkbaar was. Sommigen konden het zich veroorloven met vakantie naar het buitenland te gaan. Het was niet ongebruikelijk om hun (jonge) kinderen voor één of twee weken te laten logeren in een vakantiepension. Goedkoop was dat niet: twee gulden per dag.

De taak van Marie was het bezighouden van gemiddeld 18 kinderen. Ze deed spelletjes met ze. De wat grotere kinderen vonden dat nog wel eens ‘stom’ of kinderachtig, maar zo beloofde Marie: Als jullie vanmorgen lief meedoen, dan gaan we vanmiddag naar de hei om rovertje te doen.

De ouders kwamen de kinderen persoonlijk brengen en weer ophalen. Zo kwam op een dag in de zomer van 1937 ook een familie Frank hun dochtertje Anne brengen. Hun oudste dochter Margot zou met hen meegaan naar Zwitserland. Margot bleef keurig bij haar ouders staan, een beetje timide, maar de 8-jarige Anne sloot zich gelijk aan bij de andere kinderen.

’t Was een vrolijk, bijdehand kind, erg zelfstandig, want ze wilde geen hulp bij het schoonmaken van haar nagels: ‘Ik verpleeg mijn nagels zelf’, zei ze. Wilden de andere kinderen nog wel eens helpen met schoenenpoetsen of schoenen wegzetten, Anne niet. ‘Ik ben geen dienstmeisje’, liet ze Marie weten.

Enthousiast was ze wel, vooral over haar vader. Die had volgens haar Opekta (een hulpmiddel voor het maken van jam) uitgevonden. Als een echte vertegenwoordigster liet ze iedereen proeven van de jam, die dankzij de Opekta zo lekker smaakte.

Na tien dagen werd Anne weer opgehaald door haar ouders en zus.

Marie ging nog twee vakantieseizoenen naar Laren, maar toen Nederland in 1939 mobiliseerde, verhuisde het pension naar Hilversum. Na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog ging Marie er niet meer heen. (wordt vervolgd).

Foto: In 1937 was de Papendrechtse Marie Verheij, (staand 2e van links), werkzaam in een vakantiehuis in Laren. Een van de aan haar zorgen toevertrouwde kinderen was Anne Frank, zittend 2e van links, nog onwetend wat haar een paar jaar later zou overkomen.